فرم نوشته هات ، ازين نظر که اجراي نوشتاري يک معماري و يک ساختار اجتماعي قديمي ايراني است ، تامل برانگيز و قابل ستايش است . چرا که کافه ها ، محلي براي گفتگو و انديشيدن بوده است ، يا لااقل فضايي براي تنها بودن .
و اينکه مگر مي توان گفت که من سياسي نيستم . مگر اصلا و اساسا مي توان سياسي نبود . بله ! شما نه وزيرايد و نه رييس فلان ارگان دولتي ، اما شما برسازندگان جامعه ايد و گفتمان سياسي يک اجتماع با مشارکت ناخودآگاه ( و البته خودآگاه ) افراد ، شکل مي گيرد . دولت و ملت رابطه اي ديالکتيکي دارند . حضرت حق ، دوست مي دارد انديشيدن را !
