سلام، تا حالا از کل پست هاي شما بيشتر از 5 تا نخوندم. ولي جات خالي اين "کيمياگر و افسان? شخصي من" به قدري چسبيد که يه آن مي خواستم بگم قشنگترين متن تو اين کافه همينه! ولي موسي2 بهم گفت که: هي پسر تو با يه نويسنده معمولي طرف نيستي حالا کجاشو ديدي.
درد و بلايت بخورد در سر هر چه کافه گردان نا بلد وبلاگ نويس نما.