سلام، تا حالا از کل پست هاي شما بيشتر از 5 تا نخوندم. ولي جات خالي اين "کيمياگر و افسان? شخصي من" به قدري چسبيد که يه آن مي خواستم بگم قشنگترين متن تو اين کافه همينه! ولي موسي2 بهم گفت که: هي پسر تو با يه نويسنده معمولي طرف نيستي حالا کجاشو ديدي.
درد و بلايت بخورد در سر هر چه کافه گردان نا بلد وبلاگ نويس نما.

كافه چي اين چاييتون خيلي تلخ بود .خيلي مونده .شايد از مهر ماه 88 دم كشيده بوده .

بازم كه بد اخلاقي كردي
منم فكر مي كردم خرداديم اينو شناسنامم بهم گفته بود اما مادرم گفت اسفندي هستم. پروفايل رو هم بر اساس شناسنامه نوشتم
داوا داوا ديسن بااا، احسان چوخ خوش اخلاقدي

من كه نگفتم شاگرد كافه چي بشم

يا تو خردادي نيستي يا من، البته من كه نيستم فكر كنم برا همين مي زنيم تو سر و كله هم

من دوست دارم يه ميز مخصوص يا به نوعي يه لژ اختصاصي تو كافه داشته باشم اگه امكانش نيست، پس پشت ميز جام بده

ممنون از نظرت عزيزم

قابل نداشت

فک مي کنم بايد افسانه هاي شخصيمون رو وسعت بديم و اصطلاح افسانه رو از خواسته هامون کسر کنيم و ...
نمي دونم شما چه جوري ميبينيش..ولي من فک مي کنم بايد براي رسيدن به مهم ترين چيزها که تو ضميرمون ليست شده بايد ادعا و عناوين رو هم بي خيال بشيم! و از زبون هرکسي، نگاهش، راهش و ... سعي کنيم به چيزي برسيم که تو اون وجود قرار گرفته..
بايد آگاهانه تر عمل کنيم که بتونيم تعريف کنيم و بعد برسيم.. و اين آگاهانه عمل کردن حتي شامل نگاهمون هم ميشه که توش حس کمتربيني نسبت به آدمي که حتي شايد واقعا يا به گمانمون ازون بيشتر مي فهميم نباشه!
دوست عزيزم! نميدونم نگاهمون يا هدف و زندگيمون چقدر نزديک همه و همين حس اينجا مدام بهم نهيب ميزنه که شايد...
ولي اميدوارم هم من بتونم نيتم رو به اين سمت ببرم که پي نقد شدن و فهم بيشترم نه اظهار يه حرف، و هم شما با اين ديد ببينينم..يا با ديدي بالاتر و واقعي تر از اين..

و سلام ...

من كه قبلاً مي اومدم حالا نميدونم از وقتي رفتم ميزمو يكي ديگه صاحاب شده يا نه

سر سر سر

اينم 3 تا سر

چطوره ؟

خوبي شما ؟!

سلام. اين پيام در ايميل هاي من آمده بود.منبعش رو نمي دونم

اين يک ضرب المثل است "آش خالته بخوري پاته نخوري پاته:منظورم زندگي است وما بخواهيم نخواهيم مثل آش خاله وبال گردنمون هست ......مگه من تو را مي شناسم که توهم بخواهي منو بشناسي يک کافه چي ويک مهمان پشت در منتظر که گاهي از سرما مي لرزدوشعر زمستان را تکرار ميکند به جاي معرفي خود

مرسي کافه چي ميبينم که سرت خلوت شده و دوباره زدي به ..............

گويا که جدا شده اي از بقيه گويا که سوخته اي که با همه بسازي ميسازي اما هيچکس شاهد سوختنت نيست و... آيا مي شد کيمياگر را خواند بدون اينکه قطره ي روغن از روي قاشق بيرون بريزد؟

آره مهم اين است تا کجا دوام مي آوري؟؟گاهي در سربالا رفتنها خسته مي شوي خسته خسته وناگهان دلت مي خواهد همه چيز را ول کني چشمهايت را روي هم بگذاري وهرچه بادا باد در سرازيري بغلتي ولي پايان آن فاجعه است چون زندگي لجباز تر از آن است که با يک اخم کردن دست از سر ما بردارد شقايق هميشه خواهد بود وما تا شقايق هست زندگي بايد بکنيم اين يک اش است از طرف خاله........