دلم نميسوزد چيزي بالاتر از سوختن...انگار پوست دلم کنده ميشود ميداني موجودي بيگناه ميان خس وخارها ....چه گناهي کرده که يک عمر بسوزد وله شود و شايد خودش هم سرنوشت يک ديگر مثل خود را رقم زند نميدان نه اينکه در مهرباني خدا شک کنم که هميشه شرمند هش هستم ولي نميتوانم براي خودم توجيه کنم چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟