کافه محلی است برای جمع شدن وسرچشمه آغاز زایش هرچشمه است
سلام... سلام همیشه راه خوبی برای آغازکردن است ، خصوصا اگرپشتش لبخندی صادقانه بامهربانی بطرف مقابل بزنی . گفتم صادقانه ! یعنی ازاین توصیه های کتابهای (بامعذرت از آستان مقدس روانشناسان محترم) صدتایه غازکه به اسم روانشناسی پشت ویترین ها را پر کرده اند نیست_ 100 راه قدم زدن، 120 راه دست دادن ، 140 راه وفاداری،160 راه لبخند زدن ......_ کسی هم این وسط نیست بگوید بنده های خدا اولا همه ی این ها که یاد آدم نمی مانند ، دوما با خوشبینی که ازروی کتاب 1000 راه خوشبینی یادگرفته ایم ، درنظرمیگیریم ماند.! آن وقت همه ی آدم ها که عین هم میشوند! درنظیربگیرید ، احتمالادرکتاب 160 راه لبخند زدن بخوانید، ابتدابه حرف طرف مقابل گوش دهید اگر قابل خندیدن باشد وایشان احساس نکند که شمااورا مسخره میکنید واحتمالا کمی جلف تشریف دارید به آرامی درچشمانش خیره شوید و چشمانتان را به اندازه ی نیم سانت کش دهید ، هم زمان لب هایتان ازدوطرف حرکت کند ، کش چشمانتان کافی است ، اکنون چشمانتان ثابت بماند وشما همچنان به کش دادن لب هایتان ادامه دهید ، این میزان کافی دردرجه اول بستگی به توانایی ماهیچه های گونه ها ولبتان دارد ودر درجه ی دوم بستگی به میزان نمک حرف طرف مقابل و صدالبته جنبه ی او بستگی دارد . بقیه ی 159 راه را خودتان درکتاب مطالعه فرمایید چون حق چاپ ونشرناشردست خودش است ! چقدرازسلام کردن دورشدیم ، همه ی اینهارا گفتم که بگویم ، سلام با لبخندی خالصانه ودستانی که دستان پرمحبتتان را میفشارد ( کسانی که با این مورد مشکل اخلا قی دارند ، دست راستشان را درجیبشان فشاردهند .) این مطلب فقط برای آغاز کردن است ، برای دست گرمی یک آماتور که هنوزته مانده ی اعتماد بنفسش در کاسه ی وجودش خشک نشده ،بااینکه شاید صلاحیت نوشتن چه از لحاظ ادبی وچه ازنظر دستوری را نداشته باشد و روز بروز هم بدلیل مشغله وقاطی شدن دردنیای آدم بزرگ ها ازاین حیطه دور میشود امامیخاهد کودکیش را باآرزوهایش درگوشه ی هرچند متروکی ازدلش زندانی کند وراه خروجش راببندد .هنوز دوست دارد بنویسد . هنوز یادش می آید که خیلی وقت پیش ها دوست داشت نویسنده شود همانند ژول ورن ، مارک تواین وخیلی از آنهایی که اولین کتابخانه اش راباآن ها ساخت. این جا را مینویسم تایادم نرود پشت سیمان وآجروتیرآهن وهزاران آسمان خراش باز میتوان درخت کاشت بجای همه ی درختانی که خط خطی کردم.
| Design By : Pichak |
این عکسی که میبنین کاملا معلومه چیه ولی معلوم نیست کجاست چون مال هرکی یه جوریه کاملا متفاوت ازهم.خب مال منم اینجوریه،البته این نصف کتابایی که خوندمم نمیشه اماخب فعلا ایناتوکاخ تنهایی من دورمن وخودشون جمع شدن.اینجا کتابخونه ی من تواتاقم که معمولا پاتوق همیشگیمه هست.البته ازامروز میتونه مال همه مشتریا بشه.همونطورکه تاحالا براهمه دوستان وآشنایان بوده.راستی یادتون نره درانبارکافه رم بازکنین اگه مشتری جدید هستین بحثای قدیمی کافه اونجا نگه داشته شدن.مرسی ازهمه تون
- به کافه ی خودتون خوش اومدین.ازامروز شمام جزیی ازمایین ،بانقل گفتناتون نقلی میسازیم برای کنارنعلبکی های چاییامون وحضورتون گرمایی میشه برای جوشیدن سماور.اینجاپاتوقیه برای همه دوستداران نوشتن وگلریزانی برای کمک به کافه چی که میخاهدبنویسدتا خواستنی دردلش آرام گیرد.دست درجیب کرده ودرکلاه این کافه چی انعامی بیاندازید که سخت نیازمند لطف هایتان است.لیست همه غذاها ونوشیدنیا توسط کافه چی تهیه شده ،هرسفارشی اگرمنبع دیگری داشت ذکرش خواهدرفت.ممنونم که اومدین.بازم منتظرم
